«Οι κίνδυνοι και η προστασία τους δάσους»

Η επιλογή του θέματος μας απασχόλησε και μας προβλημάτισε , όμως ομόφωνα καταλήξαμε στο θέμα για την προστασία και τους κινδύνους που διατρέχει το δάσος, τόσο επειδή ήταν πολύ νωπές οι καταστροφές των ελληνικών δασών από τις φωτιές όσο και γιατί πρέπει να προφυλάξουμε αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό που έχουμε στη χώρα μας.

Στόχοι του προγράμματος ήταν :

- Να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές για κοινά περιβαλλοντικά ζητήματα σχετικά με τα δάση του ευρύτερου ελλαδικού χώρου.

- Να δημιουργηθεί σχετικό εκπαιδευτικό υλικό για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.

- Να ενημερωθούν τα παιδιά και το κοινωνικό περιβάλλον τους, ώστε να υπάρξει σφαιρικότερη αντιμετώπιση του οικολογικού ζητήματος – προβλήματος.

- Να κατανοήσουν οι μαθητές ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι μεγαλύτερης εμβέλειας από τα τοπικά, αλλά συνδέονται στενά μεταξύ τους.

Οι δραστηριότητες που επελέγησαν με βάση τους προαναφερθέντες στόχους ήταν :

- Επισκέψεις σε χώρους πρασίνου.

- Προβολή ταινιών στο σχολείο.

- Δενδροφύτευση.

- Συζητήσεις και ανταλλαγές φωτογραφιών .

Επίλογος : «Το βράδυ που πέθανε το δάσος»

«Σε έβλεπα και μάτωνε η ψυχή μου. Μάτωνε και το φεγγάρι από ψηλά, που σε έβλεπε να σβήνεις. Να υπομένεις καρτερικά το μαρτύριο σου. Ζήτησες βοήθεια και στην αρνηθήκαμε. Εσύ που μας έδινες τόσα χρόνια απλόχερα τα πάντα, ζήτησες μια φορά κάτι και στο αρνηθήκαμε.
Σε θυσιάσαμε για να μη μείνουμε μια μέρα χωρίς ρεύμα.
Δυο γενιές παλεύεις για να μεγαλώσεις και εμείς σε ανταλλάξαμε για μια βραδιά δικιά μας με κλιματιστικό και μερικές ψήφους.
Εσύ δε μας γύρισες ποτέ την πλάτη.
Πάντα μας προστάτευες, πάντα μας χάριζες τη ζωή, τη χαρά, μας έκανες να ξεχνάμε την καθημερινότητα. Και εμείς σε σκοτώσαμε σε ένα βράδυ. Το βράδυ που πέθανε το Δάσος.
Το βράδυ που χιόνισε κατακαλόκαιρο. Ένα χιόνι καυτό, βρώμικο, πεθαμένο. Αφήνοντας την τελευταία σου πνοή, μας το έστειλες όπως έκανες τόσους χειμώνες, μόνο που τώρα δεν έφερνε ζωή, δεν έφερνε χαρά, έφερνε θάνατο.
«Τετέλεσται», μας είπες και έκλεισες τα μάτια.

Και σίγουρα εκεί ψηλά,
γιατί εκεί θα πάς αφού είσαι αγνό και αμόλυντο, σίγουρα θα λυπάσαι γιατί δε θα μπορείς πια να μας δώσεις τη χαρά.
Αντίο φίλε. Μακάρι να ‘χα πιο πολλά δάκρυα, να γίνονταν βροχή και να σε έσωζαν. Είμαι όμως τόσο μικρός. Τόσο μικρός μπροστά στο μεγαλείο σου.
Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα για σένα. Υπόσχομαι όμως να κάνω κάτι για τα παιδιά σου. Να τα προστατεύω όπως μπορώ και κάποτε, όταν θα μεγαλώσουν, να με δεχτούν σα φίλο, όπως έκανες και εσύ. Αντίο καλέ μου φίλε. Δε θα ξεχάσω ποτέ το χθεσινό βράδυ.
Το βράδυ που πέθανε το Δάσος.

Ένας φίλος σου."